Είναι η τεχνική αρτιότητα μιας αστυνομικής σειράς με επίκαιρο κοινωνικό θέμα που της χαρίζει τόσο μεγάλο αντίκτυπο στο κοινό; Ή μήπως η πραγματική δύναμη πηγάζει από τον φόβο των γονιών για τις εγκληματικές παραλείψεις και, κυρίως, για την άγνοιά τους απέναντι στα κρυφά σημάδια του ψηφιακού κόσμου; Ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος αναλύει.
Η σειρά «Adolescence» δεν είναι απλώς ένα καλοφτιαγμένο αστυνομικό δράμα· είναι μια ωμή απεικόνιση της σύγχρονης εφηβείας και των σκοτεινών διαδρομών που μπορεί να ακολουθήσει. Η σκηνοθεσία της, με τα συνεχόμενα μονοπλάνα και την αίσθηση αμεσότητας, τοποθετεί τον θεατή στο κέντρο της δράσης, δημιουργώντας μια σχεδόν κλειστοφοβική ατμόσφαιρα.
Όμως, δεν είναι μόνο η τεχνική δεξιοτεχνία που την έκανε παγκόσμιο φαινόμενο. Η σειρά αγγίζει βαθιά ριζωμένες κοινωνικές ανησυχίες: την τοξική αρρενωπότητα, που τροφοδοτείται από διαδικτυακές κοινότητες, τη ριζοσπαστικοποίηση των νέων μέσα από τα social media και τον αόρατο, αλλά πανίσχυρο, διαδικτυακό εκφοβισμό.
Οι γονείς βλέπουν σε αυτήν έναν εφιάλτη που παραμονεύει στα δωμάτια των παιδιών τους, πίσω από τις οθόνες. Είναι αυτή η κοινωνική διάσταση που προκάλεσε έντονες συζητήσεις και έκανε την «Adolescence» κάτι παραπάνω από μια απλή σειρά—μια πολιτισμική εμπειρία.